MERHABA​

Bugün benim için yeni bir gün. Yeni bir doğum. Yeni bir başlangıç. Çünkü çok uzun bir aradan sonra yazmaya karar verdim. Bu elbette çok da kolay alınmış bir karar değil. Benim, ailemin, ülkemin ve dünyanın içinden geçtiği şu zaman dilimini, geçmiş yaşamımda hayal et deseler beceremezdim. Öyle enteresan şeyler yaşadım, öyle acılara tanıklık ettim ki tek başıma kalıp kendimi dinlediğim zamanlarda bile acaba bunların tamamı doğru mu yoksa rüya mı demekten kendimi alamıyorum. Fakat bunca olup bitene rağmen nefes almayı sürdürüyor, yaşam belirtisi gösteriyor ve hayatın devam ettiğini fark ediyorum.

Tam da bu noktada bir sihirli elin küçük bir dokunuşla kulağıma fısıldadığı ‘yazmalısın’ nidasına nabız verip (!) evet yazmalıyım diyorum. İnsanlığın ortak hazinesine bütün bu tanıklıklarımı kaydetmeli ve eğer mümkünse bu yazdıklarımı kendi hafızamdan da çıkarıp yine insanlığın ortak görüşüne sunmalı ve açmalıyım.

Bu duygu ve düşüncelerle yola çıkıyorum ey Kari,

Yaşadıklarımı, işittiklerimi, birikimlerimi, tanık olduklarımı sizlerle paylaşmak; doğru olanı sizlerle arayıp bulmak için.

Bu nedenle köşemin adı ‘İMBİKTEN GEÇENLER’. Yazdıklarım benim süzgecimden, algımdan, imbiğimden geçenler olacak. Size sunulduğunda satırları ben damıtmış olacağım. Fakat elbette sizler kendi süzgecinizde ölçecek, biçecek, tartacak ve değerlendireceksiniz. Böylece doğru olana yaklaşmaya bir adım atacağız. Yazmanın okumaktan farkı tam olarak da bu sanıyorum. İmbiğin paylaşıma açılması. Okuduğunuzda aldıklarınızı kendi imbiğinizde tutarsınız fakat yazdığınızda artık tartışmaya açılmıştır. Yaşanılan ve biriken bunca şeyden sonra ben de sizlerle paylaşmaya hazırım artık.

Okudukça ortak olacak, ortak oldukça yazdırmaya devam edeceksiniz. İnsanlığın ortak paydasını inşa etmede hepimizin bir tuğla koyacağına inanıyorum.

Şimdiden heyecanımı tarif edecek kelime bulamıyorum.

Yine, yeniden, tekrar MERHABA.

05.11.2020